TR|EN

KARAKAŞ KOYUNU

Verim Yönü:

Kombine; et, süt, yapağı ve döl verimi

Yetiştirme Alanı:

Van, Batman, Siirt, Bitlis, Bingöl, Malatya ve Elazığ, Diyarbakır illerinde özellikle de Çermik, Çüngüş ve Ergani ilçelerinde yetiştirilmektedir.

Genel Tanımı:

Vücut dar ve uzun sırt hattı ise düz bir yapı arz etmekle beraber bazılarında çukurluklara da rastlanabilir.

 Baş uzun ve dar, yüz çıplak, boyun uzun ve çıplaktır. Koçlarda, koç başlılık hakimdir. Kulaklar uzun ve sarkık, bacaklar uzun ve çıplaktır. Tırnaklar sağlam ve serttir. Vücut rengi beyazdır. Genellikle baş burun, göz çevresi, kulak ve ayaklarda siyah lekeler mevcuttur. Baş, boyun altı ve bacaklar yapağısızdır. Yapağı kaba-karışık ve seyrektir. Deri rengi beyazdır.

Koçlar da helezonik boynuzlar görüldüğü gibi gelişmemiş boynuzlara da rastlanırken koyunlar ise boynuzsuzdur.

Kuyruk, yağlı kuyruklu bir yapıya sahip olup S şeklinde bir yapı arz etmektedir.

 Irka Özgü Ayırıcı Özellikler:

Her türlü iklim koşuluna adaptasyon yeteneği yüksektir. Sevk ve idaresi kolay bir ırktır. Sürü ve analık içgüdüsü yüksektir. Uzun mesafe yürüyüşlerine dayanıklıdır. Dudak yapısının ince olmasından dolayı fakir meralardan oldukça iyi yararlanır. Proje sürülerinde kuzular 90. günde ortalama 17.30 kg canlı ağırlığa ulaşmakta, 37.06 kg olan bireylere de rastlanmaktadır.

 Yetiştirme Koşulları:

Barınak istekleri bakımından basit ve düşük maliyetli, yöresel malzemeler kullanılan ağıllarda barındırılırlar. Aile, köy veya şahıs sürülerinde 50-500 başlık gruplar halinde yetiştirilirler

© 2015     |   TÜRKİYE DAMIZLIK KOYUN KEÇİ YETİŞTİRİCİLERİ MERKEZ BİRLİĞİ